Aερόβια & Μπάσκετ
 |
Αντοχή: πόσο σημαντική είναι η αερόβια ικανότητα στην ικανότητα εκτέλεσης στις επαναλαμβανόμενων προσπάθειες μέγιστης έντασης από τους μπασκετμπολίστες;
Στην αθλητική φυσιολογία είναι πολύ καλά τεκμηριωμένο ότι η αερόβια ικανότητα συνεισφέρει στην αποκατάσταση των ενεργειακών υποστρωμάτων, μεταξύ των προσπαθειών υψηλής έντασης, βελτιώνοντας με αυτό τον τρόπο την απόδοση. Ισχύει το ίδιο όμως και στο μπάσκετ, στο οποίο απαιτείται η παραγωγή υψηλής μυϊκής ισχύος πολλές φορές σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα; Σκοπός, λοιπόν, της παρούσας έρευνας ήταν να εξετάσει την επίδραση της μέγιστης αερόβιας ικανότητας (VO2max) στην ικανότητα εκτέλεσης επαναλαμβανόμενων σπριντ από νεαρούς καλαθοσφαιριστές. Οι συμμετέχοντες ήταν 18 νεαροί καλαθοσφαιριστές υψηλού επιπέδου (ηλικία 16,8 έτη, ύψος 181,3 εκ., σωματικό βάρος 73 κιλά, VO2max 59,6 ml/kg/min). Η απόδοση αξιολογήθηκε με βάση το ρυθμό μείωσης της απόδοσης σε 10 σπριντ των 15 μέτρων όπου το διάλειμμα μεταξύ των επαναλήψεων ήταν 30 δευτερόλεπτα και με το συνολικό χρόνο που χρειάστηκαν για να καλύψουν τη συνολική απόσταση. Μάλιστα, για να καταλήξουν οι ερευνητές σε αυτή τη δοκιμασία πρώτα ανέλυσαν αγώνες καλαθοσφαίρισης, με τη χρήση ειδικών λογισμικών προγραμμάτων, ως προς την απόσταση που διανύουν οι αθλητές και ανά πόσο χρόνο συμμετέχουν σε μια δραστηριότητα υψηλής έντασης, ώστε να εξομοιώσουν τις συνθήκες ενός αγώνα μπάσκετ στις μετρήσεις τους. Στα αποτελέσματα της μελέτης διαπιστώθηκε πως η συγκέντρωση γαλακτικού πριν, αμέσως μετά και 3 λεπτά μετά το τεστ ήταν 2,5±0,7, 13,6±3,1, and 14,2±3,5 mmol L-1, αντίστοιχα. Ο μέσος δείκτης κόπωσης (FI) ήταν 3,4±2,3%. Δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ της VO2max και είτε του FI ή του συνολικού χρόνου σπριντ. Αρνητική συσχέτιση βρέθηκε μεταξύ του χρόνου στο πρώτο σπριντ και του δείκτη κόπωσης. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έδειξαν ότι η VO2max δεν αποτελεί πιθανά προγνωστικό παράγοντα της ικανότητας εκτέλεσης επαναλαμβανόμενων σπριντ σε μπασκετμπολίστες. Η υψηλή συγκέντρωση γαλακτικού στο τέλος του πρωτοκόλλου επαναλαμβανόμενων σπριντ υποδηλώνει τη χρησιμότητα για την ανάγκη βελτίωσης της ανοχής στην κόπωσης στους καλαθοσφαιριστές.
Castagna C, Manzi V, D’Ottavio S, Annino G, Padua E, Bishop D. Relation between maximal aerobic power and the ability to repeat sprints in young basketball players. J Strength Cond Res. 2007 Nov;21(4):1172-6
Από τον Τσακλή Παναγιώτη
Καθηγητής Εμβιομηχανικής και Εργονομίας στο Τμήμα Φυσικοθεραπείας του ΑΤΕΙΘ
